Trainer Karen Faber:
Er valt veel te vertellen over filosoferen: wat is het, wat is het niet, welke benaderingen
zijn er, hoe kun je filosoferen? Hoe interessant ook, we laten ons in de trainingen niet
verleiden om eindeloos zelf te praten en deelnemers te laten luisteren. We draaien de
rollen om en hopen zo voor te leven waar we voor staan: filosoferen is een activiteit,
waarbij niet de begeleider, maar de deelnemer op de voorgrond staat.
Dit betekent dat mensen direct ervaren (met hart, hoofd en handen) hoe het is om zelf te
filosoferen of een gesprek te begeleiden. Spannend is dat wel…het vraagt om samen te
zoeken, te worstelen en te oefenen in het aanscherpen van een goed gesprek, zodat het
filosofisch wordt. We oefenen in kleine stappen. We maken een filosofische activiteit
overzichtelijk door te werken in fasen en met vier filosofische deelgebieden. Die komen
in elke trainingsdag terug. Dit geeft de nodige structuur en herkenbaarheid. Niet alleen
aan onze deelnemers, maar vooral aan de kinderen en jongeren waar zij mee werken.
Ook geven we persoonlijke feedback op elke oefening. Soms ervaren deelnemers
frustratie of werken ze buiten hun comfortzone (‘Mag ik écht het antwoord niet geven?’).
Het is mooi om te zien dat zij toch de uitdaging aan gaan en uiteindelijk een eureka-
moment ervaren als het lukt! Ze komen tot nieuwe, diepe inzichten. Het gaat steeds om
een parallelproces: door te ervaren hoe het is als deelnemer aan een filosofisch gesprek,
verplaats je je in de wereld van het kind of de jongere.
Wat ik het leukste vind? Te ervaren dat deelnemers een andere kijk op leren en op het
onderwijs ontwikkelen, een goed gesprek weten te waarderen, waarin de visie van het
kind centraal staat. Aldus één van de leerkrachten: ‘ik leer mijn leerlingen heel anders
kennen, ik krijg meer zich op wat er in hen omgaat en dat had ik niet willen missen’.
Comments